Η σίτιση των αδέσποτων σκυλιών και γατιών ΔΕΝ απαγορεύεται.
Ο νόμος 4039/2012 ,άρθρο 9 και στην παράγραφο 10 προβλέπει, ότι το τάισμα και το πότισμα των αδέσποτων ζώων πρέπει να γίνεται από τους δήμους και φιλοζωικά σωματεία:
«Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων
αδέσποτων ζώων έχουν από κοινού οι ∆ήμοι οι οποίοι μάλιστα δύνανται να
δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς
και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις».
Η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας απαντώντας σε σχετικό υπόμνημα στις 5 Αυγούστου 2011 (δηλαδή πριν την ψήφιση του 4039/2012) τονίζει στην επιστολή της με αριθμό πρωτοκόλλου 07/3932, ότι «η ισχύουσα νομοθεσία ΔΕΝ απαγορεύει την φροντίδα και σίτιση αδέσποτου ζώου στο φυσικό του χώρο».
"Προς απάντηση σε σχετικό υπόμνημα της κ. Φακιρίδου - Βεκίου Λουντμίλα Απαντώντας σε παλαιότερο απαντητικό υπόμνημα της κας Φακιρίδου - Βεκίου Λουντμίλα και με αφορμή το δεύτερο σχετικό έγγραφο του Φιλοζωικού Σωματείου "Αίσωπος", για το ίδιο θέμα, σας πληροφορούμε ότι η ισχύουσα νομοθέσια ΔΕΝ απαγορεύει την φροντίδα και την σίτιση αδέσποτου ζώου στο φυσικό του χώρο, δηλαδή ζώου το οποίο δεν έχει κατοικία ή βρίσκεται εκτός της κατοικίας του ιδιοκτήτη ή του συνοδού του (με εξαίρεση ορισμένες κατηγορίες ζώων όπως οι ποιμενικοί και κυνηγετικοί σκύλοι κ.λ.π.), με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης ανθυγιεινών εστιών (όπως π.χ. με την παραμονή υπολειμμάτων τροφής στο περιβάλλον), πράγμα που αποτελεί αιτία πρόκλησης δυσοσμιών και πόλο έλξης εντόμων ή τρωκτικών και δημιουργία βλαπτικής, για τη Δημόσια Υγεία, κατάστασης.
Αντιθέτως, κάθε ζώο συντροφιάς που συντηρείται από τον άνθρωπο για λόγους ζωοφιλίας ή συντροφιάς μέσα στην κατοικία του, δεν θεωρείται αδέσποτο (άρθρο 1 του Ν. 3170/2003), οπότε πρέπει να τυγχάνουν εφαρμογής τα διαλαμβανόμενα στα άρθρα 2 και 5 της ανωτέρω νομοθεσίας.
Είναι ευνόητο ότι αυτός που φροντίζει αδέσποτα ζώα οφείλει να τηρεί τους κανόνες υγιεινής και φέρει ευθύνη για κάθε τυχών ανθυγιεινή κατάσταση δημιουργηθεί στο περιβάλλον ή σε τρίτους κατά τη φροντίδα αυτή. "
Ο νόμος 4039/2012 ,άρθρο 9 και στην παράγραφο 10 προβλέπει, ότι το τάισμα και το πότισμα των αδέσποτων ζώων πρέπει να γίνεται από τους δήμους και φιλοζωικά σωματεία:
Η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας απαντώντας σε σχετικό υπόμνημα στις 5 Αυγούστου 2011 (δηλαδή πριν την ψήφιση του 4039/2012) τονίζει στην επιστολή της με αριθμό πρωτοκόλλου 07/3932, ότι «η ισχύουσα νομοθεσία ΔΕΝ απαγορεύει την φροντίδα και σίτιση αδέσποτου ζώου στο φυσικό του χώρο».
"Προς απάντηση σε σχετικό υπόμνημα της κ. Φακιρίδου - Βεκίου Λουντμίλα Απαντώντας σε παλαιότερο απαντητικό υπόμνημα της κας Φακιρίδου - Βεκίου Λουντμίλα και με αφορμή το δεύτερο σχετικό έγγραφο του Φιλοζωικού Σωματείου "Αίσωπος", για το ίδιο θέμα, σας πληροφορούμε ότι η ισχύουσα νομοθέσια ΔΕΝ απαγορεύει την φροντίδα και την σίτιση αδέσποτου ζώου στο φυσικό του χώρο, δηλαδή ζώου το οποίο δεν έχει κατοικία ή βρίσκεται εκτός της κατοικίας του ιδιοκτήτη ή του συνοδού του (με εξαίρεση ορισμένες κατηγορίες ζώων όπως οι ποιμενικοί και κυνηγετικοί σκύλοι κ.λ.π.), με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης ανθυγιεινών εστιών (όπως π.χ. με την παραμονή υπολειμμάτων τροφής στο περιβάλλον), πράγμα που αποτελεί αιτία πρόκλησης δυσοσμιών και πόλο έλξης εντόμων ή τρωκτικών και δημιουργία βλαπτικής, για τη Δημόσια Υγεία, κατάστασης.
Αντιθέτως, κάθε ζώο συντροφιάς που συντηρείται από τον άνθρωπο για λόγους ζωοφιλίας ή συντροφιάς μέσα στην κατοικία του, δεν θεωρείται αδέσποτο (άρθρο 1 του Ν. 3170/2003), οπότε πρέπει να τυγχάνουν εφαρμογής τα διαλαμβανόμενα στα άρθρα 2 και 5 της ανωτέρω νομοθεσίας.
Είναι ευνόητο ότι αυτός που φροντίζει αδέσποτα ζώα οφείλει να τηρεί τους κανόνες υγιεινής και φέρει ευθύνη για κάθε τυχών ανθυγιεινή κατάσταση δημιουργηθεί στο περιβάλλον ή σε τρίτους κατά τη φροντίδα αυτή. "
 |
| το ακριβές αντίγραφο, σε φωτογραφία. |
